Toen we wakker werden aan boord van de MS Trollfjord van Hurtigruten, hadden we ’s nachts al twee stops aangedaan. Het schip stopt bij de kleine plaatsjes maximaal een kwartier om mensen en goederen te laden en te lossen, en vaart dan weer verder.

Rondom het schip zagen we de besneeuwde bergen rondom de fjorden van de provincie Finnmark in Noord-Noorwegen.

Plaatselijk namen we hevige sneeuwbuien waar. Geen vriendelijke omgeving. Toch wonen ook hier nog mensen, al zijn het er niet veel.

We gingen aan land bij Honingsvåg. Vanuit dit visserdorpje werden we per bus naar de Noordkaap vervoerd. Het laatste deel van de reis moet in konvooi achter een sneeuwruimer volbracht worden. Het sneeuwt hier zo snel dicht dat alleen pal achter een sneeuwruimer gereden kan worden.

In de bus kregen we tekst en uitleg van een gids met Nederlandse roots, afkomstig uit Zimbabwe en vervolgens geëmigreerd naar Noorwegen. Hij wist ons te vertellen dat het eiland waarop de Noordkaap gelegen is, in de zomer sneeuwvrij en groen is. De inheemse Sami bewoners laten hun rendieren hier dan grazen.

Daar was nu niets van te zien. Het landschap waar we doorheen reden laat zich het best omschrijven als een sneeuwwoestijn.

Wanneer er een dichte sneeuwbui voorbijtrekt kan zich een effect voordoen dat ‘white-out’ heet. Alles is wit.

De indrukwekkende stijle kliffen kwamen in zicht. Boven onze hoofden spreidde een zeearend haar vleugels uit. We hebben de Noordkaap bereikt. Hier ligt alleen Spitsbergen nog tussen ons en het ijs van de Noordpool.

[wp_geo_map]