Na vier dagen in Tromsø hadden we nog maar beperkt het noorderlicht gezien. We begonnen ons dus al een beetje zorgen te maken. Vandaag waren de voorspellingen echter heel goed. Voor de zekerheid boekten we een tour bij Karl-Ivar, een fotograaf die hopelijk de beste plekjes om het noorderlicht te zien zou weten te vinden.

Wat ons verder nog hoop gaf, was de ‘Aurora Borealis’ pizza die we hadden gegeten bij de italiaan op de hoek van het hotel. Vorige keer dat de het nooderlicht zagen, had ik deze ook gegeten. Zou deze – zeer smakelijke – pizza onze kansen wellicht verhogen? Bijgeloof of niet, we durfden het risico niet te nemen en bestelden hem opnieuw.

Karl-Ivar is een oude, norse, weinig spraakzame Noor. Heel anders dan de spraakwaterval Pettr en zijn olijke kompaan Mikel. Zonder toelichting gingen we op pad. Het heldere weer maakte dat de kans om noorderlicht te zien hoog was. De Noorse klanken van zangeres Anne Nørdsti klonken door de speakers. We waren er klaar voor.

De eerste stop langs de weg stemde ons niet hoopvol. Het was geen echt bijzondere plaats, met veel licht in de omgeving. We begonnen te twijfelen aan de kwaliteiten van Karl-Ivar. Al snel merkten we echter dat onze gids het beste met ons voorhad. De startlocatie was bedoeld om de camera goed in te stellen, zodat we later klaar zouden zijn voor de echte actie. Het noorderlicht begon zich al te manifesteren en was goed te zien.

Een klein kwartiertje verder bergopwaarts rijden kwamen we op een prachtige plek. Omgeven door de besneeuwde bergtoppen kwam de Aurora Boealis tot leven en raakten we in vervoering door de schoonheid die we zagen. Krachtige groene banen, vergezeld van rode en paarse kleuren, tekenden zich af in de lucht boven ons.

Het licht nam telkens nieuwe vormen aan, variërend in intensiteit. Het kwik gaf -6 graden aan, maar we hadden het niet koud. Dit was waarvoor we zijn gekomen.

Een stukje verder rijden stopten we bij een plek aan het water. Er was hier veel wind, maar de noorderlichten waren weer prachtig.

De omvangrijke patronen die de aurora maakt zijn niet op één foto van vangen. Maar we klikten er op los, want met zoveel activiteit in de lucht was het niet moeilijk om mooi noorderlicht op de foto te krijgen.

We waren zeer tevreden met wat we hadden gezien, maar Karl-Ivar had nog een locatie voor ons in petto. Volgens hem de mooiste plek op het schiereiland om het noorderlicht te fotograferen. En hij had ongetwijfeld gelijk. Na een kleine twintig minuten rijden langs de fjorden, kwamen we aan bij een kleine inham waar niet alleen het noorderlicht mooi te zien was, maar ook prachtig reflecteerde in het fjord.

Wow.

De activiteit van de aurora was op een hoogtepunt. Op een bepaalde moment zagen we een dikke groene banen die uit een bergtop leken te komen, een buitenaards tafereel.

We hadden hier nog uren kunnen staan, maar Karl-Ivar, als altijd droog en zwijgend, vond het tijd om terug te gaan. Het noorderlicht was over zijn hoogtepunt heen, zei hij. Op de terugweg zette hij de CD van Anne Nørdsti nog een stukje harder, terwijl we over de onverlichte wegen terugreden naar Tromsø.

De volgende dag genoten we na van deze geweldige ervaring. Tijdens het schrijven van deze blog werden we aangesproken door een Noor uit Trondheim, die onze foto’s wil kopen. Hij geeft ons zijn visitekaartje. Blijkbaar hebben we zelfs voor Noorse begrippen een mooie noorderlichtshow weten vast te leggen!